به محمدحسین میگم چرا این کارو کردی مامان جان؟
میگه: خب مامان هرکسی ممکنه توی زندگیش اشتباه کنه...منم خب آدمم!!
اولین بار که اینو شنیدم جا خوردم!!
امروز بازم در مورد چیزی ازش پرسیدم: چرا این کارو کردی؟این اولین بارت نبود!
گفت: خب هرکسی ممکنه اشتباه کنه...من بازم اشتباه کردم!
این بار گفتم: درسته هرکسی ممکنه اشتباه کنه... چیز عجیبی نیست... بد هم نیست؛ ولی بد اونه که کار اشتباه رو ادامه بده! تکرار یه اشتباه بده! نباید اتفاق بیفته!
به چشمام زل زده بود.
برای بنده کار بلدی اینه که خوب چشم بگه...
باید منتظر باشه که یه زمانی بهش داده بشه که بتونه چشم بگه...
سختی و آسونیشم براش مهم نباشه!
یه زمانی همش می گفتم شهادت...
یه نقل قول از یه شهید خوندم که نوشته بود(نقل به مضمون):
ما نه برای کشور گشایی جنگیدیم، نه برای کم کردن روی صدام، نه برای رسیدن به قدس، نه حتی برای شهادت...
ما فقط برای جلب رضایت خدا جنگیدیم!
تمام توانم رو باید بذارم تا تحت ولایت خدا باشم...
اون وقت حتی اگر خدای ناکرده اشتباه هم بکنم؛ خدا با اسم جبارش جلوه می کنه و اون اشتباه منو جبران می کنه!
البته به شرط توبه و انابه...