۰۱
تیر ۹۶
بیت اول رو چند ساله خیلی وقتا زیر لب زمزمه میکنم؛ ولی تازه رفتم بیت دوم رو پیدا کردم! خیلی برام جالب بود. دوستش دارم. میتونه فلسفه زندگیم و نمایانگر(!) شخصیتم باشه... :))
گر مرد رهی میان خون باید رفت
وز پای فتاده سرنگون باید رفت
تو پای به راه درنه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت
۱۲ نظر
۰۱ تیر ۹۶ ، ۱۲:۲۰