شبنم می شوم...
شبنم بیقرار
بیقرار برای طلوع آفتاب...
شبنم همه سردی است و تزلزل و فرو افتادن...
مگر این که آفتاب طلوع کند!
با طلوع آفتاب است که میل به رها شدن،
میل به پرواز...
گرما
و قدرت پرواز
در شبنم بیدار می شود!
جز با طلوع آفتاب و تابیدن گرمای روح بخش آفتاب بر شبنم
هیچ حرکتی نیست!
نه حتی میل به پرواز و سوختن در آرزوی پرواز!
هرچه هست از آفتاب است
و شبنم تنها
اشک شب است...
شب تاریک انتظار
به امید طلوع آفتاب
امشب دم بگیریمــــ
مکن ای صبح طلوع...
چون ما هنوز آماده یاری اماممان نیستیم و حسین فردا تنها خواهد ماند! مکن ای صبح طلوع...
زیرا فردای ما با امروز قدمی متفاوت نیست!
مکن ای صبح طلوع...
زیرا روزی دیگر بر زمان غیبت فرزند حسین(علیه السلام) افزوده می شود و ما همچنان در غفلتیم!
آیا باید باور کنیم که حسین(علیه السلام) صبح فردا بدنش زیر سم اسبان است؟!
مکن ای صبح طلوع...
زیرا فردا روزی دیگر برای خونریزی ظالمان است و هنوز تنها به گریه بسنده کرده ایم!
ای صبح فقط برای ظهور مولایمان طلوع کن!
ای صبح تا آقایمان نیاید طلوعی نیست برای شیعه!
ای صبح از خدا می خواهم فردا پیش از آمدن تو خورشید روی مولایمان طلوع کند!
باشد که این بار ندای هل من ناصرش با لبیک یا حسین ما پاسخ داده شود...
التماس دعای فرج