دیروز خبر بارداری یکی از نزدیکانم رو شنیدم.
بارداری ناخواسته.
شوهرش به خانوم گفته بود که من آدم سقط کردن نیستم ولی هرچی تو تصمیم بگیری قبول میکنم.
به خواهرم که جریان رو برام گفته بود؛ گفتم: امیدوارم اگر تصمیم به سقط هم گرفت حداقل دلیل قابل قبولی براش بیاره! یه دلیل که در نظر منی که هوش و تحصیلاتم کمتر از این خانومه قابل قبول باشه!
خانوم به دلیل این که آمادگی نداشته تصمیم به سقط گرفت. اما دلیلش رو وقتی توضیح داد و گفته بود که نمیخوام فردا روز وقتی بچه بزرگ شد من ازش طلبکار باشم که من به خاطر تو این کارو نکردم و اون کارو نکردم. میخوام دو سال دیگه با میل و رغبت برم سراغ بچه دار شدن.
وقتی اینو شندم گفتم: مبنای تصمیمش ترسه و ترس منطقی نیست! احتیاط با ترس فرق داره کسی که محتاط باشه عوامل خطر رو در یه واقعه از بین میبره و عوامل خطر رو طرد میکنه(اونم تا جایی که بتونه) نه این که کل اون اتفاق و واقعه رو، با فرار کردن ازش، طرد کنه. اون داره فرار میکنه.
بهش بگو ازت با این هوش ذکاوتی که داری، این حد از عوامانه فکر کردن رو انتظار نداشتم! بگو زنای عوام بیسواد که به خودشون و قدرت مادری کردنشون اعتماد ندارن همچین دلیلی برای گرفتن جون بچه شون میارن.
البته در واقع تمام این نوع تفکر و این تصمیم رو میذارم به حساب استرس اوایل بارداری، وگرنه بازم ذهنیتم در مورد اون خانوم اینه که آدم منطقی ای هست. اما نگرانم که توی همین استرس ها و فشار ها دست به کار غیر عقلانی ای بزنه که بعدا نتونه جبران کنه و عذاب وجدان بعدها راحتش نذاره!
از طرف دیگه از آقا ناراحتم که چرا آدم سقط نیست؟ زندگی پر از تغییرات و اتفاقاتیه که ما باید براشون آمادگی داشته باشیم! از کجا معلوم که در جایی از روند بارداری معلوم بشه که اون بچه باید سقط بشه؛ بازم آقا میخواد بگه من آدمش نیستم؟ زمانی که لازم بشه باید آدم همه چیز باشیم!
همین که مرد بر اساس ضعفش تصمیم بگیره باعث تزلزل زن میشه!
چرا ما یاد نگرفتیم که بر مبنای قدرت هامون تصمیم بگیریم؟ چرا بر مبنای احتمالات و ترس های کم و ضعیف تصمیمی میگیریم؟
آدمی که با ترسش تصمیمی میگیره، آیا قوی تر میشه یا ضعیفتر؟!
جز اینه که زندگی کنار اومدن و مواجه شدن با همین تغییرات یکباره ی بیخبر و بدون اعلامه؟ جز اینه که هرکس بهتر و بیشتر و شجاعانه تر با این تغییرات کنار بیاد قدرت بیشتری داره؟!
کی گفته که ترس مبنای درستی برای تصمیمه؟!!!
بهتر نیست ترسهامون رو بشناسیم و هر وقت دیدیم این ترسها مبنای تصمیماتمون در زندگی شدن بررسی عمیقتر و بهتری روی تصمیممون داشته باشیم؟!
پ.ن: خواهش میکنم دعا کنید اون خانوم تصمیم درستی بگیره! حتی اگر تصمیم سقط بود، بر مبنای دلیل عاقلانه ای باشه!
سقط هیچ وقت نمی تونه دلیل عاقلانه ای داشته باشه!
مثل این می مونه که بگیم برای گناه دلیل منطقی و عاقلانه ای داشتم!
یا برای این که آدم بی گناهی رو بکشم دلیل عاقلانه داشتم!
یه روحانی جایی نوشته بود در حرم حضرت معصومه نشسته بودم خانمی با گریه اومد سراغم. علت گریه رو پرسیدم گفت من ناخواسته باردار شدم. به دلیل مشکلات مالی بچه رو سقط کردم. می دونستم بعد از سقط، زمان به دنیا اومدن بچه دقیقا چه زمانی بوده. دقیقا در همون زمان مال فراوونی به دستمون میرسه که کفاف یک بچه که نه! برای یک عمر زندگی کافی بود! و الانم دیگه برای باردار شدن مشکل پیدا کردم و باردار نشدم!
برای اون خانوم امیدوارم دلیل عقلانی برای سقط نکردن بچه اش پیدا کنه
ما خالق اون جنین بی گناه نبودیم که اختیار مرگش دست ما که خودمون مخلوق خدا هستیم باشه