شبنم بـیـقـرار

بـیـقـرار درانـتـظـار طـلـوع آفـتـابــــ

شبنم بـیـقـرار

بـیـقـرار درانـتـظـار طـلـوع آفـتـابــــ

شبنم بـیـقـرار

شعلگی ریشه در زمین داشتن و سر بر آسمان ساییدن است...
زمینی بودن و چشم به آسمان داشتن...

اما همان لحظه که شعله در اوج به سر می برد
لحظه مرگ اوست!
و چه خوش است مرگ برای آرمان...

چه بی قرار است دل شعله برای پرواز و چه زبانه می کشد!
زبانه های آتش، نه از برای حرارت، که برای سوختن در حسرت پرواز است

نگاه شعله به آسمان است...
اما پابند زمین...

=======================

زمانی شعلگی بودم و دلی بیقرار، اما...
فهمیدم حتی گرما و میل به بالا رفتن هم از آفتاب وجود مولایم است. پس شبنم شدم...
اشک شب انتظار
شاید روزی، در جایی، نگاه آفتاب پشت ابر، که دیگر پشت ابر نبود (ان شاء الله) مرا دید و گرمای تبخیر برای وصل به خود، داد!
تا نیایی گره از کار بشر وا نشود...

=======================

پرواز کردن، ربطی به بال ندارد....
دل می خواهد...
ولی به وسعت آسمان...
دل را باید آسمانی کرد....

=======================

با تعریف و تمجید و احسنت و عالی بود و... به شدت برخورد میشه! لطف کنید که این دست نظرات رو نذارید چون حتی عدم نمایشش هم هیچ کمکی به نویسنده نمی کنه! من واقعا اذیت می شم وقتی این دست نظرات رو می بینم! کلی باید با خودم کلنجار برم! من ضعیفم تعریف شما روی من اثر میذاره! به خدا این کار برای من خوب نیست! دوستم باشید و برام کمک...ممنون

=======================

دیگه از این به بعد نظرات جز در موارد لازم جواب داده نمیشه. تایید میشه ولی جواب داده نمیشه! مگر این که سوال خاصی بپرسن و یا کار واجبی باشه. یا حرف خاصی زده بشه که به بحثی دلچسب منجر بشه.

همه برام به شدت محترم هستن اما این کار الان برام لازمه.

=======================

خیلی از پست های وبلاگم شاید اونقدر که باید گویا نباشه ولی توی جوابام به کامنتا حرف توی پست رو توضیح میدم. چون من آدمی هستم که حرفم رو توی گفتکو میتونم بزنم. اگر دلتون خواست دقیق متوجه منظورم از پستی بشید لطفا کامنتا رو و جوابشون رو هم بخونید. ولی تا قبل از اون در مورد پست قضاوتی نکنید!

=======================

اللّهم وفّقنا لما تحبّ و ترضی

آخرین مطالب

۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مادر» ثبت شده است

۲۰
خرداد ۹۶

خیلی خوشحالم که در مکتب اهل بیت بزرگ شدم...یعنی اصلا مسلمانی من توی دل همین مکتب اتفاق افتاد..قبلش که هیچی حالیم نبود...تا اون جا که روضه امام حسین علیه السلام برام کسالت بار ترین مجالس بود و گریه برای حضرت برام بدشگون ترین کار و ماه مبارک مزخرفترین زمان سال که باید اجبارا گرسنگی می کشیدم!

اما بعد از فهمیدن حضور امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تازه فهمیدم دین همش یعنی محبت...

واقعا بین منی که فقط توی چشمای از گریه به خون نشسته آقام دنبال اسلام میگردم با اون کثافتی که اسلام رو مجوزی برای عقده گشایی و خونریزیش میدونه، همکیشی ای هست؟

به این باور رسیدم که اگر جز از دست امام و ولی بر حق خدا که حسابش مثل مادر دلسوز برای بچه شیرخوار خودشه، اسلام رو لقمه لقمه نگیریم؛ اون قدر این دین سنگین خواهد بود و اون قدر هضمش سخت، که روحمون بیمار میشه و این اسلام بلند و والا تبدیل میشه به اسید برای از بین بردن روح...


حالا میفهمم که چرا توی قرآن اومده:

بِالْبَیِّناتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ


و چرا امام رضا علیه السلام برای تشبیه امام در مسجد مرو فرمودن:

امام مثل مادری دلسوز برای طفل کوچک خود است.


الْأُمُّ اَلْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ اَلصَّغِیرِ


چون احکام اسلام رو باید مثل مادری که اول راه زندگی به بچه خودش شیر میده تا اون بچه توانایی هضم غذاهای سنگین رو پیدا کنه، با آرامش و ذره ذره به وجود ناس ریخت تا قدرت درکش رو پیدا کنن و این کار امام هست.

امام روح مردم رو تغذیه میکنه...بهشون قدرت هضم میده و این یعنی همون تبیین.

و چه قدر بده که فکر کنیم زمانی میرسه که روح ما دیگه مثل اون بچه نیست! بده که مردم گمان کنن که دیگه به ولی خدا نیاز ندارن. همون طور که بچه ای که قدردان باشه تا همیشه میدونه که هیچ چیزی جای مادرش رو نمیگیره مستقل تر میشه اما بی نیاز نمیشه!


و چه قدر جالبه تشابه کلمه ام و امام...

خوشحالم که بچه یتیم نیستم...


پ.ن: ولادت آقای کریم، امام حسن جان(علیه السلام) مبارک.



۳ نظر ۲۰ خرداد ۹۶ ، ۰۳:۰۱
شبنم بیقرار
۲۱
ارديبهشت ۹۶

از شخصیت نرگس خاتون خیلی خوشم میاد!
یه دختر سیزده ساله که به همه تعلقات پشت می کنه، یه مسیر خیلی سخت رو پشت سر میذاره، خطر هر چیزی رو به جون میخره تا به امام زمانش برسه..تازه بعد از رسیدن به امام چی انتظارشو می کشه؟! زندگی سخت در خفا و حصر...خیلی سخت بوده اما چه اراده ای داشتن خانوم!!


این زن شایسته مادری کردن برای آقامون هستن و این اراده شایسته یاری امام زمان هست!

به خاطر همین نگاه بیشتر از این که دلم بخواد تولد آقا رو به خودشون تبریک بگم؛ دلم میخواد تولد فرزند نرگس خاتون رو به مادر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تبریک بگم!!

:))

بعدا نوشت:
این شعر الان یادم اومد

اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست
رهروی باید جهانسوزی، نه خامی بی غمی



پ.ن: بچه دار ها و حتی کسان دیگه! می تونید یه کیک تولد خوشگل بگیرید و برای آقا تولد بگیرید. بچه ها دوست دارن به جشن تولد امامشون دعوت بشن! یه جورایی باعث عینیت پیدا کردن امامشون برای بچه ها میشه و مسئله غیبت  امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) رو، درک میکنن. یعنی متوجه حضور میشن اما میفهمن که ظهور چی هست و غیبت چی...


۲ نظر ۲۱ ارديبهشت ۹۶ ، ۲۲:۳۵
شبنم بیقرار
۳۰
فروردين ۹۶

دلم آغوش پر مهر مادر رو می خواد.

وسیله شده بودم که برای این که مهر مادری رو از طرف مادرم به کسی ابراز کنم..من فقط وسیله بودم. اما الان احساس می کنم کارامدی لازم رو ندارم...اگر هنوز مادر من رو لایق کمک به دختر خودش می دونه، ازش می خوام که من رو مورد نوازش قرار بده...

سختم شده..روحم ضعیف داره میشه...


دلم مادرم رو می خواد! خیلی دلم برای مادرم تنگه!

۳ نظر ۳۰ فروردين ۹۶ ، ۰۹:۱۸
شبنم بیقرار
۱۳
اسفند ۹۵

هرکسی روزی ای داره...

 

 

 

نمیدونم امسال فاطمیه من برای مادر کاری کردم یا مادر برای من...

 

امسال کمترین حضورم توی عزادری بود. اما غم عمیقی رو داشتم، از قبل از فاطمیه.

 

جایی کار اون قدر برام سنگین شد که نمیدونستم چه طوری مسائل رو جمع کنم...

 

به لب مرز از هم پاشیدن رسیدم...

 

اما مادر دستم رو گرفت!

 

با این نیت شروع کردم که دارم دست یکی از بچه های خانوم رو میگیرم..اما میدونستم تا کمک نخوام کاری از پیش نمیره...

 

الان به باور رسیدم!

 

به باور این کلام:

 

إِنِّی أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ.

 

 

 

توضیح نخواید چون نمیتونم...اصلا هنوز توی شوکم!

 

فقط همین قدر بگم که هنوز نمیدونم من بودم که برای خانوم کاری کردم.. یا خانوم برای من کاری کردن...یا من توفیق این رو داشتم که برای یکی از دخترای خانوم کاری بکنم و خانوم با کرامت بهم جواب این کار رو دادن...یا این که خانوم میخواستن برای یکی از دختراشون کاری بکنن و من وسیله بودم و این برام توفیق بزرگی بوده...یا این که همین قدر توفیق داشتم که شاهد کرامت خانوم به یکی از دختراشون باشم...؟؟؟!! نمیدونم!

 

ولی هرچی که پیش اومد توی این یه ماه و خرده، مطمئنم که من شرمنده م! شرمنده بزرگواری بی حد مادر(سلام الله علیها).

 

 

 

صدای سلام رو میشنوم؛ اون سلامی که اینجا فرستاده شده:


...اقرء علی ولدی السلام الی یوم القیامة (بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۲۱۴).

 

 

 

بچه های خانوم تنها نیستن. بچه های خانوم یتیم نیستن. بچه های خانوم تربیت میشن. ما هم اگر توفیق داشته باشیم که کمکی به این تربیت بکنیم، خانوم مطمئناً ما رو بی جواب نمیذارن!

 


 

 
۴ نظر ۱۳ اسفند ۹۵ ، ۰۲:۲۵
شبنم بیقرار
۱۸
شهریور ۹۵

حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم

خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم

چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست

روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم

عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم

دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم

چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس

که در سراچه ترکیب تخته بند تنم

اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید

عجب مدار که همدرد نافه ختنم

طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع

که سوزهاست نهانی درون پیرهنم

بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار

که با وجود تو کس نشنود ز من که من



از بی ثباتی خسته شدم! دلم می خواد با همین انعطافم ثبات پیدا کنم...یعنی دلم نمی خواد.دیگه اقتضای وضعیتم اینه! باید یکم ثبات پیدا کنم اما نمیشه...پابند شرایطی هستم که نمی تونم تغییرشون بدم. خشت خشت روی هم گذاشته شده و دور و برم رو گرفته و الان دیگه نمیشه این دیوار رو شکست...یعنی میشه ولی خیلییی سخت...

به کسی گفتم ماها همه محصول سیستم هستیم. فقط یک درصد آدما هستن که سیستم ساخته دست اوناست.اما واقعا ساختن یه سیستم درست بدون این که تو منفعل باشی و از جای دیگه یا سیستم غلط دیگه ای تاثیر گرفته باشی توی این محدوده زمانی و مکانی خیلی سخته...خیلی! مجبور میشی بی ثبات بمونی. چون نمی دونی که فردا چی قراره برات پیش بیاد و خب تغییر سیستم انعطاف لازم داره. به عنوان یه زن که محصول یه خانواده معمولی(قبل از ازدواج)و با الگوهای ذهنی معمول، که یه سریش غلط و یه سریش درست بوده؛ خیلی سعی کردم توی خانواده خودم(همسری ومادری) یه الگوی درست رو جایگزین اون الگوی ناخودآگاه ذهنی غلطم بکنم. شاید بگم تا 60%(در صد بالاییه البته) موفق بودم. اما واقعا خیلی چیزا رو فدا کردم برای رسیدن به همین 60%. الان دیگه انرژیم برای کاری که به جرات می تونم بگم جهادی بود تموم شده.اما دیگه نمی دونم اون خیلی چیزا رو چه جور به دست بیارم..انرژیم تموم شده؛ چون نیازم به ثبات زیاد شده و ندارمش.


خدایا من توانم در حد تغییر سیستم خانوادگی خودم بود. دیگه بیشتر از این توان ندارم. حتی برای تغییر بیشتر خودم. اگه دوست داری این استعدادهایی که بهم دادی رو بتونم بیشتر ازش استفاده کنم، باید خودت تغذیه م کنی! الان من یجعل له مخرجا میخوام...خودت خوب می دونی که هرچی سعی کردم از روی من یتق الله بود! خودت خوب می دونی...چون این کار هیچ عایدی دنیایی ای برام نداشت که هیچ؛ از جسم و روانم هم هزینه کردم براش... دارم سرت منت می ذارم اما ناراحت نشو! سر تو یکی منت نذارم سر کی بذارم...آره درسته..من بنده تو بودم باید به اون راهی برم که تو ازم خواستی...ولی من بنده تو بودم توی همه اون موقعیتایی که به خاطرش گذشتم...الان باید نازمو بکشی! باید بهم نشون بدی من لی غیرکـ ی رو که یادم دادی! این جابجا شدن هایی که همش به خاطر تو بوده و البته بدون هیچ میلی به جدا شدن از تو...همش با عشق خود خودت..اینا برام سخت شده...یا منو بلندم کن و ببر آسمون یا بهم قدرت بده برای این بی ثباتی مزمنی که برام می خوای(یا شایدم خواهی خواست) خودت که دیگه دعای کمیل رو بهتر از من بلدی! من الان دعای کمیلم...قلت حیلتی...
قو علی خدمتک جوارحی..واشدد علی العزیمة جوانحی...و همه اون چیزایی که خودت یادمون دادی که بگیم..من الان خودم دعای کمیلم...

چه کار باید بکنم؟! قلتــــ حیلتیـــــــــــ....



پ.ن: اشتباه نشه! این دلنوشته ابراز ناراحتی من از همسرم نیست! بلکه به خاطر اون سعیم در مورد سیستم خانواده، روابط من و همسرم فوق عالی هست. عادت به صحبت در مورد روابط خصوصیم ندارم. بلکه مسئله چیزی فراتر از ایناست...

۴ نظر ۱۸ شهریور ۹۵ ، ۰۰:۳۹
شبنم بیقرار
۰۱
تیر ۹۵

 

 

می خواستم از شما بنویسم...

 

از شما...

 

اما گمانم سکوت کنم و گوش فرا دهم...

 

به دردهای مادرم...

درد صدا دارد...

 

وقتی که در می زند...

و مژده شادی می دهد...

صدای درد نوید شادی بود...

 

نوید زایش کرامت...

 

مژده تجسم حلم...

 

حلم مجسم، حسن بن علی

 

 

 

برای شادی این روزم همین بس که مادرم مادر شده!

 

به زمانی فکر می کنم که پسرم محمدحسین به دنیا پا گذاشت... به اولین بار شیر دادن به پاره تنم...گریه های کوتاه و کم او... خنده زود هنگامش...

 

وقتی تصور می کنم که نازنین خدا..محبوبه خدا...این لذت ها را چشیده است نفسم به شماره می افتد... به وجد می آیم...

 

وایــــــــ که برای شادی امروز همین بس که مادرم مادر شده است!

دامنت سبز فاطمه(سلام الله علیها)، محبوبه خدا

سبز به سبزی حُسن حَسَن

 

 


 
 
 

 

 

 

 

 

 
۴ نظر ۰۱ تیر ۹۵ ، ۱۰:۲۲
شبنم بیقرار