به نظر کاندینسکی سفید رنگ جوانی و عدمی قبل از مرگ است!
(منو یاد شهادت انداخت! یاد موتوا قبل ان تموتوا)
رنگی که همه رنگ ها را در خود دارد!!
(به نظرم منظورش کمال بوده)
گفته این رنگ حاوی بی نهایت امکاناته!!
(احساس پرواز دارم وقتی به این تفاسیر فکر می کنم!)
شاید از این به بعد همیشه سفید پوشیدم و سبز...تعریفش از سبز هم خیلی جالب بود!
«أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ»،
«به کسانی که مظلومانه مورد تهاجم قرار می‌گیرند، اجازه دفاع داده شده و خداوند بر یاری آنان تواناست»
برای کار بزرگی بهم اذن داده شده. باید براش خودمو تجهیز کنم...
برای یه جهاد!
چند وقتی باید از دنیای مجازی خداحافظی کنم...
شایدم تا همیشه!
حلالم کنید
التماس دعا
شاید برگشتم و شایدم نه!
همه چیز دست خداست...
برای رفتنم دعا کنید!
اما وبلاگ رو حذف نمیکنم. هست... به روز نمیشه.
برای دختر اتوبان همت دعا کنید چند وقته ازش خبر ندارم!
خیلی برای دخترهای اتوبان همت دعا کنید!
دخترهایی که از بی کسی و تنهایی به هرچیزی و هرکسی متوسل می شن!
براشون زحمت بکشید!
اونا ناموس این مملکتن!
نگرانشونم!!
برای من دعا کنید!
که برم...
دعا کنید صبح بشه...
دعا کنید...
برای شبنمی که تا شب هست اشک می ریزه...
تا صبح نشه نمی تونم پرواز کنم!
برای صبح دعا کنید.
شبنم می شوم...
شبنم بیقرار
بیقرار برای طلوع آفتاب...
شبنم همه سردی است و تزلزل و فرو افتادن...
مگر این که آفتاب طلوع کند!
با طلوع آفتاب است که میل به رها شدن،
میل به پرواز...
گرما
و قدرت پرواز
در شبنم بیدار می شود!
جز با طلوع آفتاب و تابیدن گرمای روح بخش آفتاب بر شبنم
هیچ حرکتی نیست!
نه حتی میل به پرواز و سوختن در آرزوی پرواز!
هرچه هست از آفتاب است
و شبنم تنها
اشک شب است...
شب تاریک انتظار
به امید طلوع آفتاب
حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم
خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم
چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست
روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم
عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم
دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم
چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس
که در سراچه ترکیب تخته بند تنم
اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید
عجب مدار که همدرد نافه ختنم
طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع
که سوزهاست نهانی درون پیرهنم
بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار
که با وجود تو کس نشنود ز من که من
از بی ثباتی خسته شدم! دلم می خواد با همین انعطافم ثبات پیدا کنم...یعنی دلم نمی خواد.دیگه اقتضای وضعیتم اینه! باید یکم ثبات پیدا کنم اما نمیشه...پابند شرایطی هستم که نمی تونم تغییرشون بدم. خشت خشت روی هم گذاشته شده و دور و برم رو گرفته و الان دیگه نمیشه این دیوار رو شکست...یعنی میشه ولی خیلییی سخت...
به کسی گفتم ماها همه محصول سیستم هستیم. فقط یک درصد آدما هستن که سیستم ساخته دست اوناست.اما واقعا ساختن یه سیستم درست بدون این که تو منفعل باشی و از جای دیگه یا سیستم غلط دیگه ای تاثیر گرفته باشی توی این محدوده زمانی و مکانی خیلی سخته...خیلی! مجبور میشی بی ثبات بمونی. چون نمی دونی که فردا چی قراره برات پیش بیاد و خب تغییر سیستم انعطاف لازم داره. به عنوان یه زن که محصول یه خانواده معمولی(قبل از ازدواج)و با الگوهای ذهنی معمول، که یه سریش غلط و یه سریش درست بوده؛ خیلی سعی کردم توی خانواده خودم(همسری ومادری) یه الگوی درست رو جایگزین اون الگوی ناخودآگاه ذهنی غلطم بکنم. شاید بگم تا 60%(در صد بالاییه البته) موفق بودم. اما واقعا خیلی چیزا رو فدا کردم برای رسیدن به همین 60%. الان دیگه انرژیم برای کاری که به جرات می تونم بگم جهادی بود تموم شده.اما دیگه نمی دونم اون خیلی چیزا رو چه جور به دست بیارم..انرژیم تموم شده؛ چون نیازم به ثبات زیاد شده و ندارمش.
خدایا من توانم در حد تغییر سیستم خانوادگی خودم بود. دیگه بیشتر از این توان ندارم. حتی برای تغییر بیشتر خودم. اگه دوست داری این استعدادهایی که بهم دادی رو بتونم بیشتر ازش استفاده کنم، باید خودت تغذیه م کنی! الان من یجعل له مخرجا میخوام...خودت خوب می دونی که هرچی سعی کردم از روی من یتق الله بود! خودت خوب می دونی...چون این کار هیچ عایدی دنیایی ای برام نداشت که هیچ؛ از جسم و روانم هم هزینه کردم براش... دارم سرت منت می ذارم اما ناراحت نشو! سر تو یکی منت نذارم سر کی بذارم...آره درسته..من بنده تو بودم باید به اون راهی برم که تو ازم خواستی...ولی من بنده تو بودم توی همه اون موقعیتایی که به خاطرش گذشتم...الان باید نازمو بکشی! باید بهم نشون بدی من لی غیرکـ ی رو که یادم دادی! این جابجا شدن هایی که همش به خاطر تو بوده و البته بدون هیچ میلی به جدا شدن از تو...همش با عشق خود خودت..اینا برام سخت شده...یا منو بلندم کن و ببر آسمون یا بهم قدرت بده برای این بی ثباتی مزمنی که برام می خوای(یا شایدم خواهی خواست) خودت که دیگه دعای کمیل رو بهتر از من بلدی! من الان دعای کمیلم...قلت حیلتی...
قو علی خدمتک جوارحی..واشدد علی العزیمة جوانحی...و همه اون چیزایی که خودت یادمون دادی که بگیم..من الان خودم دعای کمیلم...
چه کار باید بکنم؟! قلتــــ حیلتیـــــــــــ....
پ.ن: اشتباه نشه! این دلنوشته ابراز ناراحتی من از همسرم نیست! بلکه به خاطر اون سعیم در مورد سیستم خانواده، روابط من و همسرم فوق عالی هست. عادت به صحبت در مورد روابط خصوصیم ندارم. بلکه مسئله چیزی فراتر از ایناست...
_: چرا طلاهاتو نمی ندازی؟! تو که طلا کم نداری؟
_: مامان سختم میشه! سبک نیستم. نمی ذاره بپرم...تازه همونا رو هم می خوام بفروشم بدم این و اون...برگشت دوباره دستم؛ سکه می خرم که لازم شد بازم بتونم بفروشم...اگرم این جوز چیزا لازم داشتم یا نقره می خرم یا بدل..همونا هم همین کارو می کنه...
_: لبخند...
پ.ن: از دوستم بود.
پ.ن: بیقرارم! شلعه وجودم هی می رقصه و هی و به سمت بالا زبانه می کشه! بی قرارم!
پ.ن: التماس دعای فراوان...
پرواز کردن، ربطی به بال ندارد....
دل می خواهد...
ولی به وسعت آسمان...
دل را باید آسمانی کرد....
(کپی)
بسم الله
شعلگی ریشه در زمین داشتن و سر بر آسمان ساییدن است...
زمینی بودن و چشم به آسمان داشتن...
اما همان لحظه که شعله در اوج به سر می برد
لحظه مرگ اوست!
و چه خوش است مرگ برای آرمان...
چه بی قرار است دل شعله برای پرواز و چه زبانه می کشد!
زبانه های آتش، نه از برای حرارت، که برای سوختن در حسرت پرواز است...
وبلاگ جدید
فصل جدید
ماه مبارک
فصل جدید مبارک...
به نام نامی آقا صاحب الزمان، در اولین شب رمضان المبارک سال یک هزار و چهارصد و سی و هفت، با دلی بی قرار و دستی تهی و نگاهی امیدوار به درگاه خدای رحیم فصل جدید نوشتن و سوختن را آغاز می کنم.
با تعریف و تمجید و احسنت و عالی بود و... به شدت برخورد میشه! لطف کنید که این دست نظرات رو نذارید چون حتی عدم نمایشش هم هیچ کمکی به نویسنده نمی کنه! من واقعا اذیت می شم وقتی این دست نظرات رو می بینم! کلی باید با خودم کلنجار برم! من ضعیفم تعریف شما روی من اثر میذاره! به خدا این کار برای من خوب نیست! دوستم باشید و برام کمک...ممنون
رمضان نوشت اول: من کان لله کان الله له